Szanowni Państwo,
W liceum mamy profile: np. matematyczno-chemiczny, biologiczno-chemiczny, co w skrócie napiszemy, jak rozumiem, mat.-fiz., biol.-chem. Jednak takie skróty zaczęły funkcjonować jako samodzielne wyrazy. Mówi się: Idę do biol-chemu, Jestem po mat-fizie. Jak to zapisywać? Czy tak, jak to zrobiłem, tj. bez kropek i z łącznikiem?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Dzień dobry Państwu. Mam wątpliwości, czy są poprawne następujące zdania i czy mogę je stosować zamiennie:
- Uczę się polskiego 2 lata.
- Uczę się polskiego od dwóch lat.
- Uczę się polskiego przez dwa lata.

Z góry bardzo dziękuję za odpowiedź!

Szanowni Państwo,
chciałabym zapytać o sposób różnicowania w tekście znaczenia słowa Meksyk – jest to jednocześnie nazwa państwa i miasta. Często spotkam się z zapisami miasto Meksyk (wydaje mi się sztuczny) lub Mexico City – to angielska nazwa, ale dlaczego mielibyśmy ją stosować, skoro mamy nasz polski odpowiednik? Co zrobić z takim prostym zdaniem: Uczył się w Meksyku i Berlinie, żeby jednoznacznie przekazać, że chodzi miasto, a nie państwo Meksyk?
Pozdrawiam serdecznie
Czytelniczka

Dzień dobry!
Chciałabym dowiedzieć się, jakie przysłowie odpowiada w języku polskim przysłowiu: „Repetitio est mater studiorum”. Bardzo dziękuję za odpowiedź!
Serdeczne pozdrowienia z Węgier!
Á. P. Éva

Szanowni Państwo,
jak bardzo „rozbiegane” może być się w zdaniu? Zazwyczaj powinno stać przy czasowniku, za lub przed, ale są przypadki, w których nie da się oddzielić tego zaimka od jego czasownika. Czy mogę prosić o przykłady sytuacji (lub teorii), w których jest to dozwolone (i jak daleko od czasownika), a w których nie?

Szanowna Redakcjo,
chciałabym poprosić o rozwikłanie mojego problemu natury interpunkcyjnej. Mianowicie, poprawny jest wariant: „Nie mam się w co ubrać” czy też „Nie mam się, w co ubrać”? Wydaje mi się, że jest to utarty zwrot, wobec czego nie można mówić, o wprowadzaniu zdania podrzędnego do zdania składowego (?) „Nie mieć się” – w końcu czegoś takiego w polszczyźnie chyba nie ma. W każdym razie mogę się mylić, dlatego też proszę uprzejmie o odpowiedź.
Z wyrazami szacunku
Karolina S.

Szanowni Państwo,

jak należy zapisać zaimek „się” w nazwie Zakład Badań nad Procesem Uczenia się? Jest to jednostka na Wydziale Edukacyjnym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Reguła ortograficzna mówi o zapisywaniu małą literą spójników i przyimków, o zaimkach nie wspomina, zatem, moim zdaniem, „się” powinno być zapisane wielką literą. Poza tym stanowi całość ze słowem „uczenia”. Jednak tak właśnie zapisywana jest oficjalnie nazwa zakładu na UAM.

Szanowni Państwo,
uczono mnie, że przedstawienie się oznacza podanie nazwiska (w przypadku osoby dorosłej) lub imienia (gdy dziecko przedstawia się dziecku). „Witold Ogryzek” to nie przedstawienie się, ale podanie personaliów. Przyznam, że bardzo mi się nie podoba, gdy ludzie zamiast się przedstawić i w chwilach, gdy sytuacja tego wymaga, podają personalia, jak chłopi w gminie indagowani przez pana urzędnika. Jaka jest Państwa opinia na ten temat?
Z poważaniem – Ogryzek

Szanowni Eksperci,
w jednym z opowiadań Marka Hłaski spotkałem się z powiedzeniem krzyczeć, jakby się miał Żyd urodzić. Skąd się ono wzięło?

Szanowni Państwo, od dłuższego czasu piekielnie nurtuje jeden z elementów dotyczący wstępu rozprawki (tzw. zapowiedź dalszej części pracy), mianowicie zdanie: "Postaram się to udowodnić...". Niektórzy nauczyciele wręcz zabraniają pisać w tenże sposób. Uważają, że należy napisać: "Udowodnię to...". Czy to, że dany uczeń POSTARA SIĘ udowodnić swoją tezę jest błędne? Proszę rozwiać tę kwestię raz na zawsze.